Elvis was mijn grote idool. Als ik aan hem dacht dan voelde ik mij vaak net zo onstuimig verliefd als dat ook zijn lieve moeder Gladys zich gevoeld moet hebben. Zij was een eenvoudig en armoedig arbeiderskind. Net als ik een beetje in mijn jeugd. En de omstandigheden waaronder zij opgroeide waren eveneens vergelijkbaar met die van mij.
Als kind droomde Gladys van een zonnige toekomst. Ze werd een warmbloedige jonge vrouw die graag danste en zong. Maar zij had geen schijn van kans. Haar leven bestond alleen maar uit ploeteren en nog eens ploeteren. Zwetend in de hete zon op de uitgestrekte katoenvelden van Mississipi. Zwoegend als een eenvoudige wasvrouw in de bijkeuken van rijkere gezinnen. En jarenlang ook tien uur per dag werkend als een onderbetaalde naaister in een stoffige kledingfabriekje.
Toen zij de stoere Vernon ontmoette was zij aanvankelijk heel even echt verliefd op hem. Ze trouwden al na een paar weken. Maar Vernon bleek een soort van Barteld Jansen te zijn. Goedwillend, maar grofstoffelijk. Vooral op het gebied van inlevingsvermogen. Dat had hij maar in zeer beperkte mate. Gladys werd zwanger en ze baarde een tweeling. De eerstgeborene kwam dood ter wereld. De tweede leefde. Maar het was kantje boord.
Baby Elvis en zijn moeder overleefden de bevalling maar ternauwernood. Zelf heb ik er vier geworpen. Meisjes ook nog allemaal. Ik weet dus wat het is. Gladys adoreerde haar kleine Elvis. Tot aan zijn tienertijd sliep hij bij haar in bed tijdens de vele nachten waarin Vernon niet thuis kon zijn omdat hij ergens in de vreemde werk had gevonden. Ik heb voor Elvis een diepe liefde gevoeld. Hij was een beetje mijn zoon. Maar ook was hij in mijn fantasie een knappe, lieve, tedere, zachtaardige, begripvolle en tevens ook bijzonder stoere minnaar. Op het platonische vlak wel te verstaan. Want ik ben nooit vreemdgegaan voor zover ik mij dat nu nog kan herinneren. Elvis was tot op zekere hoogte vergelijkbaar met mijn ambulante veearts. Maar die kon helaas lang niet zo mooi zingen. En nu ik oud begin te worden mis ik hem soms. Mijn eigen lieve Elvis!
Ik zou zeggen:
Zoek hier zelf maar eens de verschillen!
Links mijn echtgenoot Barteld Jansen
en rechts
mijn zielsgenoot Elvis Presley.
Waarmee ik uiteraard niets ten nadele
van Barteld Jansen (RIP)
heb willen zeggen, suggereren en/of beweren!
